De laatste speelronde, en dus ook de laatste nabeschouwing. Iets meer tekst deze keer en op voorhand excuses voor zaken die ik vergeet, mensen die ik onvoldoende credits geef of cijfers die ik misinterpreteer. Het is veel scorebord-journalistiek die ik in dit verband gebruik, want je kunt nu eenmaal niet overal bij zijn…

Team 2 eindigde een wat flets seizoen met 4-4 tegen BCH 1. Veel spelers rond de 50% en wat kleine blessures en afwezigheden zorgden uiteindelijk voor een zevende plaats in een poule van tien. Ruimschoots veilig, maar er had wellicht wel wat meer in gezeten. Positief is wel dat de wisseling van de wacht zich aan begint te tekenen; Fabienne van Affelen-van Samesfoort draait goed mee in de Eerste Divisie en als de nog altijd heel jonge Kevin de Waal zichzelf wat vaker beloont voor zijn goede spel kan hij volgend seizoen ook weer hoge ogen gooien.

Duinwijck 3 ging met 5-3 ten onder tegen DKC 2, die nog wat punten nodig hadden en daarom Dennis van Daalen-De Jel in drie partijen inzetten. Dennis zorgde vorig jaar nog voor winst in de play-offfinale tegen team 1, dus die weet wel van wanten. Het gemiddeld jonge team kwam helemaal aan het eind van het jaar nog wel redelijk op stoom, maar uiteindelijk kwam het ongeveer tien punten tekort om te handhaven. Ook hier positef nieuws over de jeugd: Corine Breukers heeft laten zien heel goed mee te kunnen in de Eerste Divisie. Voor volgend jaar zal het interessant zijn wie er in de Eerste Divisie terecht komen, omdat we daar nu dus nog maar 1 team hebben.

In de Tweede Divisie zag team 4 het seizoen door blessures met enige zorgen tegemoet, maar eindigde zij uiteindelijk op een keurige derde plaats. In de laatste wedstrijd werden de punten gedeeld met Olympia ‘56 uit het Limburgse Tegelen. Nieuwe Duinwijckster Michele Veerman valt in de statistieken van dit team op met winst in twee derde van haar partijen. Een mooi eerste seizoen voor haar!

Team 5 verloor zijn laatste wedstrijd tegen kampioen Shot 1 met 5-3, maar eindigde zelf daardoor op een tweede plaats. De ervaren Richard Vennik en Joost Kool hebben dit team goed gedragen, maar beiden zullen toch ook kunnen beamen dat Ties van der Lecq wel een beetje hun man van het jaar was. Met 22 van de 26 partijen gewonnen draaide hij een topseizoen. Bij de dames ging het ook lekker, tot dat Carola Bakker helaas geblesseerd raakte. Zij is momenteel aan het herstellen van een kijkoperatie, we hopen haar volgend seizoen weer fit op de banen te zien (als het enigszins kan natuurlijk dit seizoen al!).

Duinwijck 6 speelde met 4-4 gelijk tegen ‘t Vennewater. De mooiste partij was misschien wel de herendubbel, waar Patrick Beettjer en Frank Zonneveld helaas net aan hun eerste nederlaag van het seizoen moesten slikken. Aan de overkant van het net stonden oud-Duinwijckers Raymond Ullers en Edwin Verweij, dus dan kunnen we er nog wel een klein beetje mee leven. Het was een leuk weerzien met de mannen, en de verzamelde kinderen van beide teams zorgden voor een gezellige drukte rondom de tribunes. En de ‘derde generatie’ Ullers stond ook al aardig te meppen met een verkort racket, dus die zien we wellicht over een tijdje wel weer eens terug op de baan! Team 6 eindigde overigens als vijfde in de poule, met een veilige marge t.o.v. de degradatiezone. We hopen volgend jaar wel Alex Meijer weer te zien vlammen, hij herstelt -met vallen en opstaan- van nekklachten na een kop-staart-botsing.

In de Vierde Klasse heeft team 7 de teugels wat laten vieren in de laatste wedstrijden, getuige ook de 5-3 nederlaag bij Martinus Amstelveen. Het team heeft echter fantastisch gepresteerd en zijn niet allen kampioen, maar zelfs kampioen-kampioen. Ze waren namelijk eind december als eerste team in de hele bondscompetitie al zeker van de titel. Vrijwel iedereen was nauwelijks te kloppen, maar een extra eervolle vermelding voor de 14-jarige Wessel vd Aar, die 29 van zijn 31 partijen won, en ook als invaller in de Tweede Divisie al indruk maakt. Ook hier wat blessureleed op en naast de baan. Eddy Warmerdam scheurde al snel in het seizoen zijn Achillespees in, hij is op de weg terug. De onfortuinlijke Dewi Dekker (scooterongeluk) speelt gelukkig sinds twee weken weer mee.

Team 8 had een poule die alle kanten op ging, en uiteindelijk werd afgesloten op de gedeelde derde plaats. De laatste wedstrijd werd helaas met 2-6 verloren van kampioen Veglo. De jeugdige Samantha Spitteler maakte niet onverdienstelijk haar debuut op dit niveau, maar de punten kwamen voor het grootste deel van Martijn Jonk en Roy Kuipers. Ook Paul Almer en Renee Velder hebben goed gescoord. Niet geheel ontoevallig zijn deze mensen allemaal ook vaak op de vrijdagavond te bewonderen, soms een heel goede generale voor de competitiewedstrijden.

Duinwijck 9 heeft met een houdini-act op een donderdagavond in Rijnsburg het vege lijf gered. Er werd tegen de plaatselijk BC met 1-7 gewonnen (met enkele invallers) en zo werd een moeizaam seizoen met enkele blessures en veel invallers uiteindelijk op de zesde plaats afgesloten. Ondanks dat niemand in het team heel consistent de punten kon pakken was het uiteindelijk toch net voldoende om erin te blijven. En dat leek er lange tijd niet in te zitten. Complimenten dus toch voor de vastberadenheid van dit team.

In Duinwijck 10 moesten de punten dit seizoen voornamelijk van Anette Rozemeijer en Marjan Ridder komen. En die kwamen er ook. Beide dames wonnen ca. 2/3 van hun partijen. Brian Wassink was ook op dreef met ruim 50%. Maar in totaal hebben 17 mensen bijgedragen aan de uiteindelijke vierde plaats in de poule. Geheel in stijl met die neutrale positie werd ook de laatste wedstrijd gelijkgespeeld tegen Flair 1.

Team 11 kwam net te laat op stoom om de zesde plek nog te verruilen voor een hogere notering. Die zesde plaats was al heel snel ingenomen en pas helemaal aan het eind leek er meer in te zitten. In de laatste wedstrijd werd kampioenskandidaat Vennewater 2 uit de droom geholpen, middels een 3-5 zege voor Duinwijck. Rajesh Grobbe is de ‘topscoorder’ van dit team, maar vrijwel iedereen heeft meer dan de helft gewonnen, dus het is een echte teamprestatie dat er ruimschoots gehandhaafd is.
In de Eerste klasse moest team 12 een 7-1 nederlaag verwerken tegen kampioen Heemskerk 1. Hierdoor werd het team helaas nog achterhaald door een andere club en moet het genoegen nemen met de derde plaats. Niet geheel toevallig kwam het ene punt van de topper in dit team Thilini Scherpenzeel, die het laatste deel van het seizoen lichtgeblesseerd was, maar toch 2/3 wist te winnen. Ook Nils van Hijum was goed op dreef, getuige ook zijn succesvolle invalbeurten in de Vierde Divisie.

Het al gedegradeerde Duinwijck 13 won zijn laatste wedstrijd tegen Upsilon 2, maar dat mocht niet meer baten. Ook hier af en toe wat personele problemen, meest stabiele factor in het team was Jeroen Kuipers, die 60% van zijn wedstrijden wist te winnen. We hopen dat dit team met aardig wat jeugdige mensen toch een leuk jaar heeft gehad, en volgend jaar allemaal weer lekker aan de bak gaan.

Duinwijck 14 was in de Tweede klasse al zeker van lijfsbehoud en hoefde in de laatste week niet meer in actie te komen omdat er een team minder in de poule zat. Eline de Laet, Tjun-Ming Wong en Ivory Johan scoorden hier ca. 50% en zorgden zo voor een groot aantal punten.

In een andere poule leed Duinwijck 15 een ruime 8-0 nederlaag tegen Upsilon 3. Aan de scores te zien zat het niet mee, maar hierdoor had concurrent Van Zijderveld 9 genoeg aan 1 punt om te handhaven, en dat is ze gelukt. Het werden er zelfs 4. Team 15 zal moeten toegeven dat het niet goed genoeg was dit jaar. Slechts 1 overwinning, en gewoonweg te weinig punten gepakt. Ze zullen er niet heel slecht van slapen, maar jammer is het natuurlijk wel. Volgend jaar weer beter.

En team 15 is er in de Derde Divisie vlákbij gekomen, maar helaas geen overwinning dit seizoen voor het team dat voor een groot deel uit nieuwe competitiespelers bestaat. Er werd met 5-3 verloren tegen Amsterdam 6. Eva Dorst en Lek Saengow pakten de punten. Eva Dorst won ca. 1/3 van haar wedstrijden en was daarmee de best presterende speelster van dit team. We hopen dat het competitievirus ze te pakken heeft en dat we ze volgend jaar weer in actie kunnen zien in de weekenden. The only way is up!

En we sluiten af met een kampioen: de H1. Het herenteam heeft patent op kampioenschappen en dit jaar vormt daarop geen uitzondering. De laatste wedstrijd werd met 1-7 gewonnen van Martinus H1 en zo eindigde het team met tien punten voorsprong op plaats 1. Bovendien is er geen team in de competitie dat zo weinig spelers nodig had om elke wedstrijd het team te vullen. Slechts 6 heren waren nodig voor dit jaar. Vrijwel onverslaanbaar was Jaap Enderman, die 35 van zijn 37 wedstrijden won. Maar ook Thijs Stockmans, Mitchel en Arie Overman, Paul Bult en invaller Marco Jansma scoorden enorm hoog. Gefeliciteerd heren!

En dan zit het er weer op. Twee kampioenen, drie degradaties en veel tweede en derde plaatsen. Ook bij de jeugd was er in ieder geval 1 kampioenschap te vieren, voor nieuws hierover verwijs ik graag naar de jeugdnieuwsbrief Dazzling Duinwijck. Voor de senioren kunnen we constateren dat we volgend jaar weer in alle divisies minstens 1 team hebben. Ook in de regio blijven we goed vertegenwoordigd, alleen een Hoofdklasse-team is helaas afwezig. Volgend jaar kan vrijwel iedereen dus weer op zijn of haar eigen niveau competitie spelen bij Duinwijck. Dank voor het geboden kijkplezier, en in september gaan we weer los!