Den Haag
In het prachtige complex Sportcampus in het Zuiderpark hebben ‘we’ weer de finale van het landskampioenschap voor clubteams gewonnen. De teller staat nu op 27 en het wachten is op het plaatsen van een 3e ster op het shirt van Duinwijck als het 30e kampioenschap een feit wordt. Sommige van de aanwezige toeschouwers hebben 25 landstitels in levende lijve meegemaakt. Alleen de eerste titel in 1956 ligt te ver weg in de historie. Raakt Duinwijck dan nooit verzadigd? Als je naar de teamgeest van de hoofdmacht en de aanhang kijkt, die weer met een volle bus richting het Zuiderpark trok, is van verzadiging absoluut geen sprake. Het smaakt telkens naar meer.
In het verleden heeft Duinwijck wel eens titels laten liggen door domme pech of dat de spelers op het moment suprème door de hoeven zakten. Over geluk bij de winst van deze editie valt niet te klagen. In de halve finale kon Drop Shot haar sterkste spelers niet inzetten, en ook nu in de finale bleek dat Avi Air Almere topspeelster Cheryl Seinen wegens een Corona besmetting moest missen en dat ook Sebastiaan Li er niet bij was. Toch werd het een geen ‘walk-over’. Integendeel: Avi Air Almere liet zich niet naar de slachtbank brengen, maar dwong uiteindelijk een golden game af, waarover later meer.
De Almeerders beschikken over een aantal zeer talentvolle spelers en in de finales speelden huurlingen Adam Hall en Estelle van Leeuwen zeer sterk, maar ook Diede Odijk liet zien dat ze over het nodige talent beschikt. Maar wat te zeggen over de Duinwijckspelers: Selena Piek pakte in 2009 haar eerste landstitel voor Duinwijck, en het is super om te zien, dat ze 13 jaar na dato nog steeds dezelfde spirit op de baan neerlegt en al die tijd trouw is gebleven aan onze club. Maar absolute uitblinkers waren toch Brian Wassink, Ties van der Lecq en Debora Jille die de weg naar de 27e landstitel plaveidden.
Ties en Brian kregen te maken met zeer taaie tegenstand in het mannendubbelspel. Adam Hall en Alex Vlaar hadden eerder dit seizoen in 2 games gewonnen van Ties en Brian, en het leek in de finale weer dezelfde kant op te gaan. De eerste game ging kansloos verloren (11-21) en ook in de 2e game wilde het in eerste instantie niet vlotten. De druk werd echter opgevoerd en meer de aanval gezocht hetgeen zich uitbetaalde: 21-17 winst in de tweede. Hall en Vlaar kwamen er ook niet meer aan de pas in de 3e game (21-15). Op de ander baan deden Debora en Selena wat van hen verwacht werd: Deze ijzersterke combi is onverslaanbaar en maakte een soort van walk-over van tegen Kirsten de Wit en Ieva Pope (21-9 21-3).
Een lekkere 2-0 voorsprong en niets aan de hand zou je zeggen. Maar in de enkelspelen werden de rollen omgedraaid. Dounia Pelupessy had de zenuwen niet helemaal onder controle tegen Estelle van Leeuwen. De 16 jarige Engelse met Nederlandse roots, haar vader Jurgen was een eredivisiespeler, blijkt een loopwonder en in het bezit van prachtige slagen. Die combinatie zorgde voor de nodige kopzorgen bij Dounia, die niet bij machte bleek de juiste openingen te vinden. Het werd een zeer spannende partij waarbij Estelle de winst pakte: 20-22 21-19 19-21. Op de andere baan speelde Finn Achthoven tegen Dennis Koppen. Finn gooide alles in de strijd maar dat deed Dennis ook, die het 2e punt voor Almere op de scoreborden liet aantekenen (17-21 21-19 16-21).
Zou Duinwijck dan toch de bibbers krijgen? Even leek het erop. Chloë Mayer begon uitstekend tegen Diede Odijk, Maar Diede vocht zich goed terug in de wedstrijd. Chloë had het geduld niet om de rallies aan te gaan, en maakte op scorende momenten net het onnodige foutje. Voor de neutrale toeschouwer een leuke partij, maar voor de Duinwijck aanhang en Chloë wat minder: de winst ging naar Diede: 17-21 17-21. Op de andere baan moest Jordy Hilbink zijn zenuwen nu in bedwang houden tegen jongeling Noah Haase. Noah leek de eerste game naar zich toe te trekken maar Jordy bleef onverschrokken zijn werk doen, en pakte de eerste game met 21-19. In de tweede game liep Jordy langzaam maar zeker weg Noah en stevig aangemoedigd door de Duinwijck aanhang pakte hij de broodnodige winst met 21-14. Jordy blijkt meer dan eens de man waar je op kan rekenen als het moet gebeuren.
En dan de gemengddubbelspelen. Ties en Debora waren meer dan oppermachtig tegen Kirsten de Wit en Alex Vlaar. (21-9 21-9)
Brian en Selena startten geweldig tegen Estelle en Adam, maar uit het niets ontstond er een foutenfestival aan Duinwijckzijde. Het begon eigenlijk allemaal bij de service return van de Britse combinatie. Uit de service van Brian en Selena werd de shuttle telkens kort op de forehand van Selena neergelegd, dat tot 3 keer toe succesvol bleek. De onzekerheid die ontstond spatte van de gezichten van Brian en Selena af. Selena begon meer te praten tegen Brian, en dat was geen goed teken. Er kwam geen goed antwoord op de sterk serverende Adam Hall en na krappe winst in de eerste werd de tweede game een formaliteit voor Avi Air Almere (19-21 11-21).
En dus moest er een golden game aan te pas komen. Het werd een zinderende ontknoping van een heerlijke badmintonwedstrijd, waar NOS Sport voor de zoveelste keer schitterde door afwezigheid. Wanneer worden ze eens wakker in Hilversum? Ties en Brian startten geweldig tegen Adam en Alex door een 6-0 voorsprong te nemen.
Die voorsprong gaven ze nooit meer uit handen. De Almeerders probeerden van alles maar de marge van ongeveer 5 punten bleef: 21-15 voor Duinwijck en daarmee is de 27e landstitel een feit en kon het feest beginnen of eigenlijk doorgaan, want het was tot in de kleine uurtjes nog lang onrustig in Haarlem.